Гэта яго шэсцьдзесят другая сяўба

Лента новостей Сельское хозяйство

IMG_2903СВП “АграМір” у апошнія гады зрабіў значны рывок наперад і вызначаецца дынамічным развіццём. Гаспадарка пачынае рабіцца сапраўднай візітнай карткай Бераставіччыны. Як ніхто іншы, адчуваюць гэта на сабе працаўнікі сельгаспрадпрыемства. Паляпшаецца іх дабрабыт, умовы працы і, адпаведна, настрой, з’яўляецца стымул працаваць з добрай аддачай, каб яшчэ больш палепшыць вынікі і ўпэўнена рухацца наперад. Разам з іншымі гаспадаркамі раёна тут рупяцца, каб выкарыстаць веснавы падарунак прыроды – сонечныя спакойныя дзянькі, і ў аптымальны тэрмін пасеяць яравыя збожжавыя.
Мне давялося пабываць на полі ў СВП “АграМір”. Як і шэраг іншых на бераставіцкай зямлі, яно здалёк прыцягвае вока сваім дагледжаным выглядам. Відаць, што ўкладваюць душу ва ўдзячную ўрадлівую хлебную ніву і добрую справу тут сапраўдныя гаспадары. Поле своечасова падрыхтаванае да таго, каб прыняць спорнае буйнае насенне.
Ды і тэхніка апраўдвае чаканні хлебаробаў. Энерганасычаны трактар Джон Дзір у той цёплы дзянёк на гэтым тыдні быў бачны ўжо здалёк. Яркага незвычайнага зялёнага колеру, ён быццам робіць акцэнт на тым , што тэхніка тут адметная, высокаэфектыўная. Айчынная сеялка АПП-6 таксама не падвозіць, плаўна рухаецца ў тандэме з вялікім “жалезным канём”. Каб маглі пабачыць нашы прашчуры, як паспрыяла сяўбе навука, дык і дзівіліся б, і радаваліся б за нас.
А за штурвалам Джон Дзіра – вопытны механізатар Віктар Каваленя (на здымку). Як здольны мастак, па-майстэрску змяняе ён малюнак поля, яно дыхае пад яго чуйнымі рукамі, рыхтуецца аддаць жыватворныя сокі і сілу зярняткам. Колькі разоў даводзілася нам з гэтым трактарыстам сустракацца за гады яго і маёй працы! Гэта яго ўжо шэсцьдзесят другая сяўба, сціпла адзначыў немнагаслоўны чалавек. З 1984 года сее ён азімыя і яравыя збожжавыя. Пачынаў свой шлях чалавек бязвусым юнаком, а зараз сапраўдны “ас” сваёй справы, на якога раўняюцца маладыя. Таму і давяраюць яму такую адказную работу, бо ведаюць, што механізатар засее поле так, што можна потым любавацца і дружнымі зялёнымі пасевамі, і залатымі хвалямі калосся пад гарэзлівым ветрыкам. Той, хто аднойчы пабачыў такую прыгажосць, захавае яе ў душы як каштоўнасць, бо гэта – надзённы хлеб і дарагая наша радзіма, адвечныя яе сімвалы.
Адметнасцю гэтай гаспадаркі з’яўляецца тое, што кіраўнік тут жанчына. Мне неаднаразова даводзілася бачыць, як гутарыць дырэктар СВП “АграМір” Ніна Лазавіцкая з людзьмі. Гэта сапраўдны прафесіянал, аграрый па прызванні і проста сціплая, душэўная, добрая жанчына. Відаць таму і рэйтынг яе высокі – за ўвесь час яе работы на Бераставіччыне мне давялося чуць пра яе толькі станоўчае. А гэта “дарагога варта”. З кім бы я ні гутарыла, з механізатарам, вадзіцелем, аператарам машыннага даення і многімі іншымі, людзі шчыра радуюцца, што ім так пашанцавала з кіраўніком. Ніна Уладзіміраўна разумее патрэбы людзей, стараецца, каб гаспадарка багацела з кожным годам,а яе працаўнікі ўпэўнена глядзелі ў заўтрашні дзень.
Сялянская праца адна з самых цяжкіх і пачэсных на зямлі. Так было спрадвеку, так застаецца і зараз, нягледзячы нават на здабыткі прагрэсу і новыя інтэнсіўныя тэхналогіі вытворчасці. Няхай аддзячвае вам за клопат залатое поле, папаўняюцца малочныя рэкі, шаноўныя землякі!
Ніна Наддэ, фота аўтара



Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *