“Бераст і Тавіца, ці Гісторыя аднаго кахання” – фестываль у Вялікай Бераставіцы распачаўся з прыгожай тэатралізаванай воднай дзеі на беразе маляўнічага возера.
У аснову сюжэта тэатралізаванага прадстаўлення былі пакладзены старадаўнія купальскія традыцыі і рамантычная гісторыя кахання хлопца і дзяўчыны Бераста і Тавіцы, навеяная назвай нашага мястэчка. Гісторыя гэта настолькі прыйшлася па душы бераставічанам, настолькі прыжылася, што яе ўжо смела можна назваць мясцовай легендай.
Лірычныя песні ў выкананні народнага ансамбля “Бераставіцкія музыкі” і яго салістаў, танцы мясцовых прыгажунь-дзяўчат, абрад кідання купальскіх вянкоў у ваду і “жывыя” дэкарацыі маляўнічага бераставіцкага пейзажу – театралізаваная дзея ля возера па-сапраўднаму зачаравала гледачоў.
Неверагодна кранальна і з вялікай любоўю да нашай малой радзімы прагучаў верш паэтэсы Галіны Жывіцы пра Бераставіччыну ў выкананні аўтара. Таксама на свяце адбылася прэм’ера песні аб Бераставіцы Дзмітрыя Мацейкі на словы Кастуся Станкевіча – “Гімн малой радзіме”.
Святлана Ганчарова, фота аўтара
Відэа Віктара Фрыдэля
