“У перспектыве жадаем атрымаць еўрапейскі сертыфікат…”

Актуально Лента новостей

Пераўтварэнне былога Бераставіцкага масласырзавода ў вытворчы цэх “Бераставіца” выклікала нямала чутак у нашым раёне. Пачакаўшы некаторы час, каб новы кіраўнік асвоіўся на месцы і ўвайшоў у курс справы, я адправілася пазнаёміцца з ім і даведацца, якая зараз там сітуацыя. Начальнік цэха Анатолій Сідлярэвіч (на здымку), як аказалася, мае дзве вышэйшыя адукацыі – дыпломы Гродзенскага дзяржаўнага ўніверсітэта імя Янкі Купалы і Магілёўскага дзяржаўнага ўніверсітэта харчавання, а перад сваёй новай пасадай адпрацаваў 13 гадоў начальнікам змены ў сырцэху ААТ “Малочны Мір” у Гродне. Дадам яшчэ, што другая спецыяльнасць яго менавіта “інжынер –тэхнолаг па малацэ і малочных прадуктах”, так што ў дасведчанасці і кампетэнтнасці яго сумнявацца не прыходзіцца. Гутарка з ім мяне не расчаравала, хаця пытанні я задавала самыя розныя, часам вострыя, тыя, што хвалююць людзей.

— Па — першае, — супакоіў мяне Анатолій Іванавіч, — усе змены на былым Бераставіцкім масласырзаводзе адбыліся “з прыцэлам” на канчатковы вынік і на карысць справы. –Ні ў якім разе не пацярпелі людзі, якія задзейнічаны непасрэдна на вытворчасці ў цэхах, ні адзін чалавек не страціў там свайго працоўнага месца. Аднак прыйшлося скараціць ранейшыя пасады дырэктара масласырзавода, галоўнага інжынера, работнікаў бухгалтэрыі і будаўнічай групы, якім была прапанавана іншая праца. Затое, дзе яшчэ ў гарадскім пасёлку звычайны рабочы зараз атрымлівае каля 4 мільёнаў рублёў “чыстымі”? Зразумела, гэта на адказных участках, ёсць і менш. Да таго ж, за апошнія два месяцы тут ўжо ўзяты на вытворчасць больш за 10 чалавек, і людзі будуць патрабавацца яшчэ. Для населенага пункта, дзе не такі вялікі выбар працоўных месцаў, гэта важна, калі прапаноўваецца работа.
–Што дала рэарганізацыя?
–Адзінымі сталі цэнтр кіравання, сістэма, рахункі. Скасаваны двайныя разлікі. Забеспячэнне ідзе з адной крыніцы. Праводзіцца маніторынг, а маркетынг і збыт ажыццяўляецца адным адпаведным аддзелам. Вядзецца кантроль за цэнавай палітыкай, рынкамі збыту.
Тая колькасць малака, што перапрацоўвалася, перапрацоўваецца і зараз. Марка бераставіцкіх сыроў цэніцца на расійскіх рынках. На сённяшні дзень выпускаецца 13 відаў цвёрдых сычужных сыроў, 10 з якіх ідзе на экспарт. Вырабляецца таксама нятлусты сыр. А ў чэрвені 4 гатункі перамаглі на Міжнародным конкурсе ў Маскве. На сярэдзіну жніўня выпушчана 2220 тон сыру і 320 тон масла. Уся прадукцыя прадаецца, як кажуць, “з колаў”. Запасаў няма і можна сказаць, “адрываюць яе з рукамі”. Выпускаецца таксама два віды масла. Каб падтрымаць пастаўшчыкоў сыравіны, закупачныя цэны на малако ў нас высокія. Дарэчы, гэта ініцыятыва генеральнага дырэктара ААТ “Малочны Мір” Марыны Анікеевай, якая прайшла шлях ад простага бухгалтара на Бярозаўскім сыраробным камбінаце да сваёй сённяшняй адказнай пасады. Гэты камбінат – адзін з нямногіх у Беларусі, прадукцыя якога мае еўрапейскі сертыфікат.
— Аднак выкажу думку пакупнікоў, што цэны на сыры занадта высокія, зраўняліся ў нашым райцэнтры з мясам, і нават вышэйшыя за мяса. Вам не здаецца? – спыталася я ў Анатолія Іванавіча.
— Выдаткі вялікія. Вельмі дорага каштуе зараз сучаснае абсталяванне, электрычнасць і многае іншае, а трэба яшчэ людзям плаціць годную зарплату і мець хаця б які — небудзь прыбытак для далейшага развіцця вытворчасці. Не варта забываць і тое, што цэны на малочную прадукцыю ў нас рэгулююцца дзяржавай. Мы не маем права павышаць цэны самастойна і бескантрольна. Затое масла ў нас таннае.
Наконт масла я згадзілася. Але, карыстаючыся выпадкам, выказала пажаданне бераставічан:
— Цэх атрымлівае сыравіну з гаспадарак нашага раёна. Ён знаходзіцца ў г. п. В. Бераставіца. Але атрымліваецца, што наш мясцовы жыхар ад гэтага нічога не мае, сыры такія ж дарагія, як у Гродне. Дык магчыма, хаця адзін які-небудзь гатунак сыру цэх мог бы даваць больш танна ў магазіны гарпасёлка, вазіць жа далёка не трэба?
— Улічым пажаданне людзей. Разгледзім гэтае пытанне, — адказаў Анатолій Іванавіч
— Чаму выбар смятаны часта невялікі, а на прылаўках звычайна толькі тая, што “узбагацілі кальцыем”,—пытаюся далей.
— Асартымент прадукцыі ў ААТ “Малочны мір” шырокі. Тое, што заказвае гандаль, тое і прывозім. Ёсць смятана 27 % тлустасці без кальцыю, але яна даражэйшая за тую, дзе менш тлушчу і з кальцыем. Калі будуць заказваць, будзем пастаўляць больш. Смятана з нізкім утрыманнем тлушчу ў цяперашні момант высокастратная.
— А не збіраецеся выпускаць нешта адметнае, для гурманаў, напрыклад, такі знакаміты сыр з цвіллю, здаецца, “Ракфор” называецца, ці падобны?, – пацікавілася я.
— Улічваючы высокую культуру вытворчасці ў г.п.В.Бераставіца, з цягам часу магчыма і такое.
Традыцыйнае маё апошняе пытанне было такім:
— А што плануеце на будучае?
— На месцы стаяць не будзем. У планах – далейшая прадуманая рэканструкцыя, — адказаў начальнік цэха. – Жадаем атрымаць еўрапейскі сертыфікат на нашу прадукцыю, дарэчы, гэта таксама ініцыятыва Марыны Яўгенаўны. Тады нам будзе значна лягчэй канкурыраваць з іншымі перапрацоўшчыкамі. Мы зможам нават выйсці на еўрапейскі рынак.
— Але ж там цэны часам ніжэйшыя на сыры, чым у нас? – пажартавала я. – Хто будзе купляць аналагічную прадукцыю па вышэйшых цэнах?
— Цэны не стаяць на месцы. Попыт на прадукты харчавання ва ўсім свеце расце. Думаю, у нас добрая перспектыва, — упэўнена адказаў Анатолій Іванавіч.
Пажадаем нашаму цэху “Бераставіца” новых здабыткаў! Няхай умацоўваецца брэнд “Малочнага Міра” і нашых землякоў!
Ніна Наддэ, фота аўтара



4 комментария по теме ““У перспектыве жадаем атрымаць еўрапейскі сертыфікат…”

  1. Да не возмущайтесь вы так.
    Это наша старая добрая Берестовицкая традиция :)Что наши сыры у нас не купить.
    Помню ещё в годы молодые рассказывали со смехом такую историю.
    Вызвали на бюро райкома партии директора. Не помню Прус тогда был или Шляхотко.
    Ну и песочат за то , что сбраковали целую партию сыра который шел на экспорт так как в воске которым обливают сыр обнаружили муху.
    А членом райкома был простой такой колхозник — нужно было так в каждом райкоме какой то процент.
    ну вот все ругают директора а этот простой трудяга говорит- ну да, сыр на Кубу не отправили. Но еслиб его не сбраковали то у нас в магазине мы берестовицкий сыр так и не увидели бы.
    Ну прилипла муха — ну и что тут плохого? 🙂

  2. Нельзя не согласится с первым комментарием. В городе, где есть свой молоко/маслозавод и нет возможности выбора хотя бы нескольких видов его продукции — по меньшей мере непонятно, а по большей — наплевательское отношение со стороны как местного руководства, так и руководителей предприятия. Ведь когда-то был собственный фирменный магазин (а теперь это по-моему проходная предприятия и пункт охраны), где можно было купить несколько видов твердых сыров, творог, сметану, молоко.
    А сейчас? Если есть трудности в содержании своего магазина, то можно хотя бы организовать фирменный уголок продукции в имеющихся «относительно крупных» продовольственных магазинах Берестовицы. Это было бы удобно не только для местных жителей, но и позволило бы гостям прикупить какой-то товар.

  3. Здравствуйте!

    Не сомневаюсь,что Вы СОГЛАСИТЕСЬ с комментатором «Антонина» —
    от 19.08.12.(6:53).Лично я НЕ сомневаюсь в том,что она Права!
    В самом деле — интересно, наличие в магазинах(исходя из комментария
    «Антонины»)РАЗНОЙ продукции с других районов — ИМЕЕТСЯ!А вот своей
    — с Берестовицкого маслосырзавода — НЕТ! Хотя ПЕРЕЧЕНЬ — им
    выпускаемой продукции — велик.Тогда ГДЕ-же он? Куда УХОДИТ?…
    Нормальные вопросы у СВОБОДНО мыслящих Людей! Открытым и Свободным
    (внутренне, духовно)является тот Человек,кто НЕ боится свои(и не только…)мысли выражать вслух,как в устной так и письменной форме!
    Повидимому комментатор «Антонина» из таких Людей! Спасибо ей!
    ———————————————-
    К Вашему сведению — в своё время(года три назад) ТУТ( в магазинах
    где владельцы русскоговорящие — выходцы из СССР) ПОЯВИЛИСЬ сыры
    (несколько сортов — большие,круглые) из Беларуси(где-то есть
    наклейки — мне в магазине специально сняли по моей просьбе)! Как
    они «прорвались» сюда — не знаю! КАКАЯ это была ВКУСЬНЯТИНА!!!
    (по сравнению с разными другими) Их РАЗБИРАЛИ МОМЕНТАЛЬНО — ОЧЕНЬ
    эти сыры шли, т.е. пользовались БОЛЬШИМ СПРОСОМ! Я брал их несколько раз, но…- буквально через пару месяцев эти СЫРЫ —
    ИСЧЕЗЛИ! Их просто ПЕРЕСТАЛИ ДОПУСКАТЬ в Канаду! Те,от кого ЭТО
    зависит — ОСОЗНАЛИ,что это такое — по сравнению с другими сырами!
    И с тех пор этих сыров — из Белорусии — больше ТУТ НЕТ!

    Насчёт масла ТОЖЕ БЫЛО — из РБ! Шоколадное! Но…ОПЯТЬ — таки — ИСЧЕЗДО — прекратили ДОПУСК его в Канаду! Для ВТО — помеха?…
    У меня сохранилась пластиковая упаковка(если кто не верит) там
    есть адрес:220014,Минск,ул.(толи Минина,толи Малинина), и тел.
    (+375 17 207 85 97). На банке написано: Ланна.Масло «шоколадное».
    с ароматом орехов(изображены орехи).Ланна всегда жеЛанна!
    ——————————
    А у этого Берестовицкого маслосырзавода — КТО владелец? Государство
    ИЛИ уже он приХватизирован(акционирован или пр…)? Хорошо если
    этот завод государственного подчинения,или на крайний случай
    районного(областного)! Но главное, чтобы он НЕ перешёл в «лапки»
    ну «ОЧЕНЬ ПРАВИЛЬНЫХ ИНВЕСТОРОВ»…Как и пр. предприятия района!

    Не сомневаюсь,что продукция этого предприятия БУДЕТ — по нормальной
    цене — доступна НЕ только жителям Б.Берестовицы, но и Малой и др.
    населённым пунктам! Ведь это подчёркивает то,что МЕСТНАЯ ВЛАСТЬ
    заботится о жителях района, и об этом знают областные и теже
    республиканские «кураторы» данного закода!

    И ещё важно то, чтобы европризнание качества продукции этого завода
    не стало причиною ИСЧЕЗНОВЕНИЯ его продукции в р-не, из-за того,
    что она МАССОВО(после признания…)пояаится в Европе! Именно так!
    ———————
    Удачи тебе во всём — Берестовицкий район! Стабильной тебе Жизни!
    ———————
    С уважением — Валерий Бондарик,г.Эдмонтон.Канаада.18.08.12.

    P.S. Да — ещё БЫЛО масло подсолнечное рафинированное Высший сорт —
    Б л а г о! РБ 220012, г.Минск,ул.К.Чорного,8.(=375.17.257.32.38).
    Но — тоже исчезло! Из РФ — ещё есть.Но в основном — ВСЁ украинское.

  4. Это очень хорошо, что вспомнили о самом крупном предприятии Берестовицы. Автор статьи жалуется, что цены на сыры этого производителя высокие. Не могу с этим согласиться, не потому, что дешёвые, а потому, что их просто нет в продаже в наших магазинах. На прилавках можно встретить Скидельские, Дятловские, Волковысские, Брестские («Савушкин продукт»), а нашего «родного» найти почти не возможно. Такая же ситуация и с маслом. «Беллакт» представлен практически в полном ассортименте, а наше, особенно «Крестьянское» днём с огнём не сыщешь. Неужели наш Берестовицкий МСЗ находится так далеко от Берестовицы, что нельзя на прилавках наших магазинов представить хотя бы процентов на 70 его ассортимента?
    Ещё несколько слов про масло. На календаре, который был выпущен в начале года рекламировалось 7 его видов, а сейчас в статье говорится только про 2. Так и до закрытия недалеко. Ведь раньше на нашем предприятии выпускалось и шоколадное. Сейчас без различных добавок найти такое масло не представляется возможным. Если бы наши начали его выпуск, то наверное нашёлся бы и сбыт. Ведь конкурентов практически нет.
    И по поводу реконструкции пару слов. Берестовицкий МСЗ пережил войну, хотелось бы, чтобы перед нынешними реформаторами тоже не стал на колени. Ведь своё название он уже потерял. Всегда проще заставить лучше работать старые кадры, чем всё сломать и строить что-то новое. Желаю удачи.

Добавить комментарий

Ваш адрес email не будет опубликован. Обязательные поля помечены *