«Мой прадзед, Феадосій Ігнатавіч, быў салдатам Вялікай Айчыннай…»

— кажа шасцікласнік Пархімаўскай базавай школы Ягор Арцюхевіч. Ён ганарыцца сваім пра-дзедам, з павагай адносіцца да яго ваеннага мінулага. На вялікі жаль, хлопчык ніколі не бачыў Феадосія Ігнатавіча, які памёр васемнаццаць гадоў таму. Але часта чуў расказы пра яго, яго франтавыя дарогі ад свайго таты і дзядулі з бабуляй. У сям’і Арцюхевічаў з пашанай захоўваюць памяць аб прадзеду, яго фотаздымкі, узнагароды. 
— Я ведаю, што Феадосій Ігнатавіч ваяваў на першым Беларускім фронце, у складзе стралковай дывізіі, — расказвае Ягорка. — Разам з ім былі землякі з вёсак Даўбянкі, Пархімаўцы і іншых. Не вярнуліся дамоў вельмі многія. Недалёка ад школы, у парку, стаіць помнік ім. Мы тут высаджваем кветкі, прыбіраем, белім дрэўцы. А на Дзень Перамогі, на свята вызвалення Бераставіччыны ад нямецка-фашысцкіх захопнікаў прыходзім сюды, стаім у пачэсным каравуле.
Прадзед хлопчыка ішоў з баямі праз Польшчу ў накірунку да Берліна, вызваляў Варшаву. А вось браць Берлін яму не давялося. Даўгачаканая Перамога «застала» героя на шляху туды.
Ягор ведае пра цяжкія баі, у якіх удзельнічаў Феадосій Ігнатавіч за горад Гданьск і ў раёне горада Рэйц, дзе была вельмі складаная абстаноўка і дзе нашы байцы трапілі ў акружэнне.
— З цікавасцю гляджу кінастужкі пра вайну, — кажа хлопчык. — Уяўляю сабе, што гэта мой прадзед вядзе бой з фашыстамі.
Ягор цікавіцца гісторыяй, вельмі любіць родную беларускую мову, шмат чытае кніг на ёй.
— На раённай алімпіядзе па роднай мове Ягор Арцюхевіч заняў летась першае месца, а сёлета — другое, — сказалі мне ў школе. Так што прадзед ветэран-франтавік мог бы ганарыцца ім.
Увогуле, вучыцца хлопчык на 8-10 балаў. Да таго ж ён— натура артыстычная, валодае, як, дарэчы, у свой час і Феадосій Іванавіч, і дзядуля Іван, пачуццём гумару, а таму — незаменны і актыўны ўдзельнік школьнай мастацкай самадзейнасці. Прадзед Ягоркі быў вядомым у акрузе будаўніком, дзядуля — таксама. І хлопчыку гэтая прафесія падабаецца. Ён хоча быць такім жа фізічна дужым, загартаваным. Займаецца, як і старэйшы брат Андрэй, спортам — вольнай барацьбой, лёгкай атлетыкай.
Памяць пра франтавіка Феадосія Ігнатавіча Арцюхевіча, які ў гады вайны вызваляў свет ад фашызму, жыве ў сэрцы яго чацвярых унукаў і чацвярых праўнукаў. І Дзень Перамогі для іх — гэта дарагое свята.
Марыя ДРАПЕЗА,
фота аўтара